- аямай
- үст.بيرحمانه
Қазақша-парсыша сөздік. 2015.
аямай
Look at other dictionaries:
бәйік болу — (Гур., Маңғ.) барын аямай құрметтеп күту, бәйек болу. Нағашымның үйіне барып едім, б ә й і к б о п қалды (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қыйысу — Қ орда., Арал) кескілесу, соғысу. Бірін бірі аямай қ ы й ы с ы п жатқан жерінде ұсталыпты Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тағдам — Қ орда., Арал) тәлім тәрбие. Балаларға үкімет т а ғ д а м д ы аямай ақ берді ғой Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
штат — (Қост.: Жанг., Аман., Арқ., Семиоз.; Жезқ., Ұлы.) төңкерістен бұрынғы болыс сайлауы. Ш т а т болғанда елге шар салдыру үшін болыстыққа таласқандар малын аямай төгетін (Қост., Жанг.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жағатта — I ет. жерг. Қазбалап айту, әйгілеу. Бұл отыз беске келгенше бас құрап, отау тіге алмай жүрген сүр бойдақ досымыздың сөз бастар осал тұсын ж а ғ а т т а м а й а қ қоялық дегендігіміз еді (Қаз. әдеб., 16. 08. 1974, 4). II ет. жерг. 1. Жағалау,… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қалан — зат. көне. Жалпыға ортақ салық түрі. Қ а л а н деген (құшыр деп аталатын жан басына салынатын алымсалықтан өзгеше) жеріне қарай салынатын алым салық болды (ҚазССР тарихы, 2, 238). Темір Құтлықта бұрынғы хандардай бүкіл бұқара халыққа аямай шөлен … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қарынбайлық — … Сондай ақ ел арасындағы жағымсыз қылықтарды, надандықты, жалқаулықты, пасықтықты, қ а р ы н б а й л ы қ т ы аямай сынап, қатты әшкерелейді (Лен. жас, 03.03.1977, 3) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
сығандық — сын. жерг. Сараңдық. Міне, осылай с ы ғ а н д ы қ п е н бата сұрағандарды аузы дуалы қариялар батаны аямай сыбайтын сығандарға берілетін сырбаз бата дейді (А.Нүсіпоқасұлы, Ағаш бесік., 5, 25). Ей, залым, с ы ғ а н д ы қ т а бар ма пайда? Ниетің… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ұшпақты — сын. ауыс. Жақсы, жылы, ілтипатты. Әкем ергежейліні ылғи есіркеп мүсіркеп, ұ ш п а қ т ы сөзін аямай, кісімсітіп қоқайтып жүретін (Лен. жас., 28.08. 1973, 4) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
шөлен — зат. көне. Ертеде төленетін салықтардың бір түрі. Темір Құтлық та бұрынғы хандардай бүкіл бұқара халыққа аямай ш ө л е н, қалан, тағы сондай толып жатқан алым салықтар салған (І.Есенберлин, Шығ. жин., 9, 477) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
